Stereotypy o Czechach

Czeska hospoda jest miejscem w którym mieszkańcy spędzają sporo czasu przy ulubionym piwie i muzyce

Miłośnicy piwa

Chociaż piwo nie kojarzy się może najbardziej z Czechami, a raczej z narodem Niemieckim to faktem pozostaje, że Czechów ogólnie mamy za miłośników tego napoju. Stąd też pochodzą najlepsze w Europie i najbardziej znane gatunki, a i spożycie piwa w tym kraju jest jak dotąd największe na kontynencie. Czesi dobre piwo produkują i kochają je pić, nie tylko w domu z butelek, ale też w tamtejszych hospodach. Miłośnicy czeskich komedii dobrze znają te lokale, z ich charakterystycznym przydymionym klimatem, gwarem przy kuflach i obowiązkowymi przegryzkami. Piwo to równiez wielkie brzuchy i lenistwo, a także swoboda w zachowaniu, dlatego ten naród kojarzy się nam ze śmiechem i dobrą zabawą.

Cwaniactwo, kiedy trzeba

O Czechach popularnie mówi się, że są tacy „jak ich Pan Bóg stworzył”, czyli nie posiadają zbyt wiele inwencji i raczej mało w nich inicjatywy. Popularne powiedzenie mówi, że jak się Czecha popchnie w inne miejsce, to stanie w nim nie pytając, dlaczego. W rzeczywistości są to ludzie spokojni, nie przejawiający nadmiaru energii, ale inteligentni, zachowujący tzw. „koncept” na stosowną chwilę. W sytuacjach, które uważają za ważne dla nich i mogące przynieść wydatne korzyści, potrafią wykazać się niezwykłym cwaniactwem, i zmyślnością. W tym ujęciu Czesi są inicjatywni i cwani jedynie w egoistycznym ujęciu. Są też bardzo zdolni i potrafią wszystko, jeśli w grę wchodzi ich własne dobro.

Zdeklarowany ateizm

Jako kraj typowo postkomunistyczny, pozostający długo pod wpływem tego ustroju Czesi uważani są za najbardziej ateistyczny kraj Europy. Podstawowym zarzutem, jaki się im stawia, jest marnotrawstwo świątyń. Kościoły w Czechach są naprawdę piękne, a niewielu wiernych przychodzi na niedzielne msze. Czechom z tym jednak dobrze, a ponieważ wiara jest kwestią wyboru, trudno im to poczytać za zarzut. Jednak, chociaż powszechnie uważa się ich za bezbożników i niewierzących w nic, poza samym sobą, ma to wytłumaczenie w czeskiej historii, związanej z Janem Husem i bitwą pod Białą Górą. Czesi byli pierwotnie luteranami, zmuszenie ich do wyrzeczenia się swojej religii zaowocowało stanem obecnym.

Domatorstwo, spokój i dobroduszność

Typowym przykładem Czecha jest człowiek spędzający większość czasu w domu z rodziną, a jeśli jest to osoba samotna, urządza sobie swój własny kącik, często oddając jakiemuś hobby. Zwykle są to spokojne zajęcia, niewymagające nadmiaru energii, jak uprawiane z pasją kolekcjonerstwo czy łowienie ryb. Poza tym przedstawiciele tego narodu najlepiej czują się we własnym kraju. Rzadko można zobaczyć Czecha za granicą. Nie wyjeżdża on ani do pracy, natomiast bardzo lubi zwiedzać, dlatego można go spotkać niemalże wszędzie. Zadowala się tym, co ma w obrębie własnego terytorium, czyli górami i rzekami. Nie wtyka też przysłowiowego nosa w cudze sprawy, odcinając się od polityki innych krajów.

Pogoda ducha i rubaszność

Czesi są narodem „dużych dzieci”. Ich mentalność doskonale uosabia wojak Szwejk, lekko zagubiony w realnym świecie, ale dobroduszny i chętny do pomocy każdemu, bez względu na intencje. Czesi są spokojni, lekko flegmatyczni i nieingerujący w sprawy innych, ale w sytuacji trudnej zawsze wyciągają rękę. Są kulturalni, są mili dla nieznanych osób, weseli. Jeśli zjedna się ich sympatię, potrafią być bez reszty przyjacielscy. Zawsze można na nich wtedy polegać.

Tchórzostwo?

Zarzucenie komuś tchórzostwa jest to posunięcie ekstremalne i ostateczne, a Czechom Polacy tchórzostwo zarzucają. Za podstawę tego twierdzenia uważa się rózne polityczne decyzje, które sprawiły, ze Czechy nie przystępowały do walki, kiedy uważano,. Ze powinny. W rzeczywistości nie jest to naród o mentalności Polaków, którzy rzucają się w wir akcji i protestu zawsze, kiedy nadarzy się okazja. Czesi jako naród bardziej rozważny unikają sytuacji samobójczych. Wystarczy zapoznać się z ich historią, aby stwierdzić, że ze stereotypu tchórza niewiele zostaje. Świadczy o tym wielkość państwa w średniowieczu, oraz wiele innych znamiennych dla czeskiej historii momentów.