Język czeski

Język czeski to język z grupy słowiańskich. Używany przez Czechów i Morawian. Posiada trzy główne odmiany: czeski właściwy (używany w Czechach), hanacki (Morawy) i laski (północno-wschodnie Morawy i część Śląska). Pierwsze teksty literackie pisane w czeskim języku pochodzą z końca XIII w. Reformy wprowadzone w XV w. przez J. Husa zmierzały ku likwidacji różnic gwarowych i wprowadzeniu do łacińskiego alfabetu znaków diakrytycznych, mających oddawać specyficzne dźwięki języka. Znaczący wkład w rozwój czeskiego języka wnieśli Bracia Czescy. Pod koniec XVI w. wydali oni nowy przekład Biblii, który w latach późniejszych stał się wzorcem języka literackiego. Dzisiejszy język potoczny różni się w sposób znaczący od formalnych zasad języka literackiego.

Alfabet czeski
a á b c č d d' e é f g h ch i í j k l m n ň o ó p r ř s š t t' u ú ů v w x y ý z ž  

Różnice w wymowie:

• litera ř wymawia się jako rz np. řeka powiemy rzeka
• istnieje różnica w wymowie h i ch. H wymawia się jakby przez gardło, podobnie jak Polacy na wschodzie. Natomiast ch wymawia się normalnie, tylko jakby kładzie się na nie nacisk. Ewentualna pomyłka może nas czasem drogo kosztować.
• w języku polskim nie ma długości w samogłoskach. W czeskim samogłoski krótkie a, e, i , o, u wymawia się przez sekundę, czyli bez przedłużenia, natomiast wymawając á,é,í,ó,ú,ů powinniśmy je przedłużyć i wymawiać przez około 2 sekundy. W mowie potocznej nie spotyka się tego rozróżnienia. Długości są bardzo ważne, ponieważ możemy w wielu przypadkach pomylić znaczenie wyrazów np. uhel (węgiel), úhel (kąt). Część możliwości pomyłek jest wyszczególniona w dziale słownictwo tematyczne. Różnica pomiędzy ú a ů jest taka, że ú występuje na początku wyrazów np. území lub kiedy dwa wyrazy są ze sobą połączone na początku drugiego jeśli zaczynał się jako samodzielny na ú np. trojúhelník, ů zwykle znajduje się w środku wyrazu.
• spółgłoski: ň, š, ž odpowiadają polskim ń, sz, ż, natomiast č wymawiane jest jako dźwięk pośredni między cz a ć. D' i t' odpowiadają polskim dź i ć
• jeśli mamy słowo typu květ czy svět , litera v jest wymawiana jako w, nie jak f w języku polskim - W połączeniach Mě np. město, rozumět, země wymawia się jako mněsto, rozumnět, zemně.
• połączenie KD wymawia się jako GD np. niKDo wymawiamy niGDo, KDyž - Gdyž
• w wyrazach mających dwie jednakowe samogłoski następujące po sobie wymawia je się jako jedną np. denní - wym. Dení
• samogłoskę ě wymawia się jako je.

 

			Lovetotravel Kontakt

Ważne: nasze strony wykorzystują pliki cookies