Państwa plemienne na terenie obecnych
Czech istniały już w VII w. (m.in. państwo Samona). W latach 830-906 kraj wchodził w skład Państwa Wielkomorawskiego. W X w.
Czechy zostały zjednoczone przez dynastię Przemyślidów. Na początku X w. obszar Czech i Moraw znajdował się częściowo w granicach Polski. W 1198 r. władcy Czech otrzymali tytuł królewski i znaleźli się wśród elektorów Cesarstwa Niemieckiego. W latach 1300-1306 istniała, poprzez osobę króla Wacława II, unia personalna Czech z Polską. W I połowie XV w. Czechami wstrząsnęły wojny husyckie. W II połowie XV w. władza królewska przypadła Jagiellonom, lecz w 1526 r. przejęli ją austriaccy Habsburgowie. W 1618 r. wybuchło powstanie antyaustriackie, które stało się jedną z przyczyn rozpoczęcia wojny trzydziestoletniej. W 1620 r. po klęsce Czechów (bitwa pod Białą Górą), kraj poddany został intensywnej germanizacji.
Czeskie odrodzenie narodowe miało miejsce w XIX w. Zakończone klęską powstanie, które wybuchło w Pradze podczas Wiosny Ludów w 1848 r. miało na celu wyzwolenie kraju spod władzy austriackiej. Po I wojnie światowej Czechy utworzyły wraz ze Słowacją niepodległe państwo - Czechosłowację. W 1938 r. miała miejsce aneksja terenów przy granicy z Niemcami i Austrią, zamieszkałych w przeważającej mierze przez ludność niemiecką.
W marcu 1939 r. III Rzesza zajęła resztę kraju, tworząc na tym terenie Protektorat Czech i Moraw. W czasie wojny w Londynie działał czechosłowacki rząd na uchodźstwie. W 1948 r. komuniści zarządzani z Moskwy dokonali zamachu stanu i przejęli władzę w Czechosłowacji. W 1968 r. miała miejsce "Praska Wiosna", odgórna próba demokratyzacji życia w kraju. Została ona jednak zdławiona przy udziale wojsk kilku państw Układu Warszawskiego (w tym Polski). W 1989 r., podczas tzw. Jesieni Ludów miała miejsce "aksamitna rewolucja", która w pokojowy sposób doprowadziła do przejęcia władzy od komunistów. W 1993 r. Czechosłowacja rozpadła się na dwie niezależne republiki: Czeską i Słowacką.